با وجود حرکت خودروسازان به سمت برقی کردن محصولات، موتورهای احتراق داخلی به این زودیها از میان ما نخواهند رفت. به همین دلیل خودروسازان همچنان به بهبود و ارتقای موتورهای احتراق داخلی اعم از بنزینی و دیزلی فکر میکنند. در دهه گذشته دو تغییر اساسی را در موتورهای احتراق داخلی (ICE) شاهد بودیم. یکی استفاده گسترده از توربوشارژر و دیگری سیستم تزریق سوخت مستقیم یا GDI!
سیستم GDI یکی از نوآورانهترین روشها برای بهبود عملکرد موتورهای بنزینی است و امروزه در بسیاری از خودروها از یک بنز اس کلاس گرفته تا یک هیوندای سانتافه دیده میشود، اما در ادامه نگاهی جامع خواهیم داشت به مزایا و معایب آن. در ادامه با همراه مکانیک باشید تا در مورد سیستم تزریق مستقیم سوخت بیشتر بدانید.
سیستم تزریق مستقیم سوخت GDI هوندا سی ار وی چیست؟
در خودروهای بنزینی معمولی (برای مثال موتور TU5 معروف) انژکتورهای سیستم سوخت رسانی روی مانیفولد هوا قرار دارند. در هنگام پاشش سوخت، سوخت به همراه هوا از سوپاپ ورودی وارد محفظه احتراق میشود، اما در موتورهای GDI انژکتورها به جای مانیفولد، به طور مستقیم در محفظه احتراق نصب شدهاند.
از نظر محل نصب میتوان آنها را با شمعها مقایسه کرد و پاشش سوخت به طور مستقیم انجام میشود. از این نظر ساختار سیستم GDI را میتوان به موتورهای انژکتوری شبیه دانست. البته تنها تفاوت GDI با سیستم سوخت رسانی متداول MPI، در محل انژکتور نیست بلکه GDI به پمپ فشار بالا نیز نیاز دارد چون باید سوخت را با فشار به مراتب بسیار بالاتری پاشش کند.
با اینکه اساس کار سیستم GDI در همه خودروها یکی است، اما بعضا خودروسازان تغییرات مد نظر خود را نیز روی سیستم سوخت رسانی اعمال میکنند. برای مثال در برخی خودروها از دو انژکتور استفاده میشود و حتی برخی خودروسازان مانند تویوتا از انژکتور MPI در کنار سیستم GDI استفاده میکنند. ابتدا به اجزای سیستم GDI شامل مواردی همچون پمپ فشار قوی، پمپ تقویت کننده، سنسور فشار ریل سوخت، رگلاتور سوخت و نازل اسپری کننده هستند. همچنین معمولا در موتورهای GDI شکل پیستون متفاوت است تا مخلوط سوخت و هوای بهتری به دست بیاید.
به طور کلی دلیل اصلی استفاده خودروسازان از سیستم GDI کاهش مصرف سوخت و آلایندگی در کنار افزایش قدرت و کشش موتور است.
نقد و بررسیها
هنوز بررسیای ثبت نشده است.